بسم رب الشهدا

بسم رب الشهدا مِنَ المُؤمِنينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُو اللهُ عَلَيه فَمِنهُم مَن قَضي نَحبَه وَ مِنهُم مَن يَنتَظِر وَ ما بَدَّلوا تَبديلاً( آيه 23 احزاب( برخي از آن مؤمنان، بزرگ مرداني هستند که به عهد و پيماني که با خدا بستند کاملاً وفا کردند، پس برخي بر آن عهد ايستادگي کردند تا به راه خدا شهيد شدند و برخي به انتظار فيض شهادت مقاومت کرده و هيچ عهد خود را تغيير ندادند. ملتها بايد بدانند که رمز پيروزي اين است که شهادت را آرزو کنند و براي زندگي حيواني ارزشي قائل نباشند.( امام خميني( در فرهنگ تشيع عزيزترين، پر تپش ترين، گرانبهاترين حرکت و زيباترين گوهر ميراث شهادت است. شهيد انساني است که در عصر نتوانستن و غلبه نيافتن با مرگ خويش بر دشمن پيروز مي شود و اگر دشمن را مغلوب نمي کند، رسوا مي سازد. شهيد قلبي است که به اندامهاي خشک و مرده و بي رمق جامعه خون مي رساند. بزرگترين و برترين معجزه ي شهادت اين است که به يک نسل ايمان توأم با تعهد مي بخشد. خط سرخ شهادت، امتداد خط ويژه پيامبراکرم، ائمه اطهار و خصوصاً سالار شهيدان امام حسين (ع) است. شهادت افتخاري است که به ذُرّيه ي طيبه و پيروان خط ولايت به ارث رسيده است. چه زيبا گفته است استاد شهيد آيت الله مطهري که شهيد شمع تاريخ است، مي سوزد و روشنايي مي بخشد و با سوزش خويش جهان را به خيزش وامي دارد و انقلاب شکوهمند اسلامي ايران نتيجه آن سوختن ها و تداوم بخش حماسه سرخ شهادت است. شهدا، نردبان ترقي و تکامل انقلاب به قله هاي رفيع پيروزي و صعود به صخره هاي کمال هستند. هر شهيد، پيامي دارد و اين رسالت از آن ماست که پيام آور آنان باشيم و خاطره ي آنان را زنده نگه داريم. آري سخن از فضيلتي است که در کام نگنجد و بيان قادر به ترسيم آن نباشد وانديشه از تصورش عاجز مانَد. راستي مگر مي توان عظمت و شکوه روح را ديد و در مقابلش تعظيم ننمود، مگر مي توان قداست يک حيات را تقدير نکرد، مگر مي توان کرامت يک انسان را تکريم نکرد، مگر مي توان خلوص يک انسان را تخليص نکرد، مگر مي توان اشک را ديد و نگريست. بزرگي روح، معنويت و خلوص يک مؤمن مهذب، بزرگداشتي هر چند کوچک را لازم دارد و شهادت مظلومانه ي شهيد منظور بار تعهدي گران بر دوش ما گذاشته و ما را ياراي اداي حقش نيست. اين است که دست به دامن قلم و کاغذ مي شويم تا گوشه اي از آن عظمت و زيبائي هاي معنوي را به حافظه ي زمان بسپاريم.